آدم های بزرگ در باره ایده ها سخن می گویند آدم های متوسط در باره چیزها سخن می گویند آدم های كوچك پشت سر دیگران سخن می گویند   آدم های بزرگ درد دیگران را دارند آدم های متوسط درد خودشان را دارند آدم های كوچك بی دردند   آدم های بزرگ عظمت دیگران را می بینند آدم های متوسط به دنبال عظمت خود هستند آدم های كوچك عظمت خود را در تحقیر دیگران می بینند   آدم های بزرگ به دنبال كسب حكمت هستند آدم های متوسط به دنبال كسب دانش هستند آدم های كوچك به دنبال كسب سود هستند   آدم های بزرگ به دنبال طرح پرسش های بی پاسخ هستند آدم های متوسط پرسش هائی می پرسند كه پاسخ دارد آدم های كوچك می پندارند پاسخ همه پرسش ها را می دانند   آدم های بزرگ به دنبال خلق مسئله هستند آدم های متوسط به دنبال حل مسئله هستند آدم های كوچك مسئله ندارند   آدم های بزرگ سكوت را برای سخن گفتن برمی گزینند آدم های متوسط گاه سكوت را بر سخن گفتن ترجیح می دهند آدم های كوچك با سخن گفتن بسیار، فرصت سكوت را از خود می گیرند.

امروز بیش از هفت و نیم میلیارد نفر در سطح کره زمین پراکنده هستند و لحظه به لحظه این جمعیت در حال افزایش است. آنچه از افزایش جمعیت زمین نگران کننده تر و تکان دهنده تر می باشد، اختلافات دینی و تعصبات کور مذهبی و عقیدتی این مردم است؛ و متأسفانه این تعصبات مبدل به جرقه ای گشته که آتش افروز بسیاری از جنگ ها و قتل عام های بشر شده است.

من مورچه ای رو مسخره

می کردم که سال ها عاشق

یک تفاله ی چایی بود

خودم رو فراموش کردم که

زمانی عاشق آشغالی بودم که

فکر می کردم آدمه !

.

.

.

والدین گرامی

اینقدر نگین

“وقتی ما سن شما بودیم

این جورخوب بودیم، اون

جورخوب بودیم”

سلام

از شرکت رب تبرک مزاحم میشم

میشه یه رب بغلتون کنم !؟

محض تبریک میگما !

.

.

.

عجب موجود سخت جانی ست دل !

هزار بار تنگ میشود ، میشکند ، میسوزد ، میمیرد و باز هم برایت میتپد !

.

من خدایی دارم، كه در این نزدیكی است

نه در آن بالاها

مهربان، خوب، قشنگ.........چهره اش نورانیست

گاهگاهی سخنی می گوید، با دل کوچک من،

ساده تر از سخن ساده من

او مرا می فهمد

او مرا می خواند، او مرا می خواهد

او همه درد مرا می داند

یاد او ذکر من است، در غم و در شادی

چون به غم می نگرم، آن زمان رقص کنان می خندم

که خدا یار من است، که خدا در همه جا یاد من است

او خدایست که همواره مرا می خواهد...........

او مرا می خواند، او مرا می خواهد............

او همه درد مرا می داند................

من پذیرفتم شکست خویش را

پندهای عقل دور اندیش را

من پذیرفتم که عشق افسانه است

این دل درد آشنا دیوانه است

می روم شاید فراموشت کنم

با فراموشی هم آغوشت کنم

می روم از رفتنم دل شاد باش

از عذاب دیدنم آزاد باش

گرچه تو تنهاتراز ما می روی

آرزو دارم ولی عاشق شوی

آرزو دارم بفهمی درد را

تلخی برخوردهای سرد را