امروز بیش از هفت و نیم میلیارد نفر در سطح کره زمین پراکنده هستند و لحظه به لحظه این جمعیت در حال افزایش است. آنچه از افزایش جمعیت زمین نگران کننده تر و تکان دهنده تر می باشد، اختلافات دینی و تعصبات کور مذهبی و عقیدتی این مردم است؛ و متأسفانه این تعصبات مبدل به جرقه ای گشته که آتش افروز بسیاری از جنگ ها و قتل عام های بشر شده است.

آدم های بزرگ در باره ایده ها سخن می گویند آدم های متوسط در باره چیزها سخن می گویند آدم های كوچك پشت سر دیگران سخن می گویند   آدم های بزرگ درد دیگران را دارند آدم های متوسط درد خودشان را دارند آدم های كوچك بی دردند   آدم های بزرگ عظمت دیگران را می بینند آدم های متوسط به دنبال عظمت خود هستند آدم های كوچك عظمت خود را در تحقیر دیگران می بینند   آدم های بزرگ به دنبال كسب حكمت هستند آدم های متوسط به دنبال كسب دانش هستند آدم های كوچك به دنبال كسب سود هستند   آدم های بزرگ به دنبال طرح پرسش های بی پاسخ هستند آدم های متوسط پرسش هائی می پرسند كه پاسخ دارد آدم های كوچك می پندارند پاسخ همه پرسش ها را می دانند   آدم های بزرگ به دنبال خلق مسئله هستند آدم های متوسط به دنبال حل مسئله هستند آدم های كوچك مسئله ندارند   آدم های بزرگ سكوت را برای سخن گفتن برمی گزینند آدم های متوسط گاه سكوت را بر سخن گفتن ترجیح می دهند آدم های كوچك با سخن گفتن بسیار، فرصت سكوت را از خود می گیرند.

من مورچه ای رو مسخره

می کردم که سال ها عاشق

یک تفاله ی چایی بود

خودم رو فراموش کردم که

زمانی عاشق آشغالی بودم که

فکر می کردم آدمه !

.

.

.

والدین گرامی

اینقدر نگین

“وقتی ما سن شما بودیم

این جورخوب بودیم، اون

جورخوب بودیم”

سلام

از شرکت رب تبرک مزاحم میشم

میشه یه رب بغلتون کنم !؟

محض تبریک میگما !

.

.

.

عجب موجود سخت جانی ست دل !

هزار بار تنگ میشود ، میشکند ، میسوزد ، میمیرد و باز هم برایت میتپد !

.

من خدایی دارم، كه در این نزدیكی است

نه در آن بالاها

مهربان، خوب، قشنگ.........چهره اش نورانیست

گاهگاهی سخنی می گوید، با دل کوچک من،

ساده تر از سخن ساده من

او مرا می فهمد

او مرا می خواند، او مرا می خواهد

او همه درد مرا می داند

یاد او ذکر من است، در غم و در شادی

چون به غم می نگرم، آن زمان رقص کنان می خندم

که خدا یار من است، که خدا در همه جا یاد من است

او خدایست که همواره مرا می خواهد...........

او مرا می خواند، او مرا می خواهد............

او همه درد مرا می داند................

من پذیرفتم شکست خویش را

پندهای عقل دور اندیش را

من پذیرفتم که عشق افسانه است

این دل درد آشنا دیوانه است

می روم شاید فراموشت کنم

با فراموشی هم آغوشت کنم

می روم از رفتنم دل شاد باش

از عذاب دیدنم آزاد باش

گرچه تو تنهاتراز ما می روی

آرزو دارم ولی عاشق شوی

آرزو دارم بفهمی درد را

تلخی برخوردهای سرد را

باز دلم تنگ است.

باز چشمانم باران می طلبد

آسمان دلم پر از ابرهای سیاه دلتنگی شده !

باز من تنهایم و در این سكوت حتی صدای ساز هم آرامم نمی كند

دل من باز كوچك شده !برای آنكه نمیدانم كیست ...

ولی غیبتش مرا می آزارد !

من خودم را گم كرده ام...!

كجا...؟

این را دیگر نمیدانم

عشق یعنی همچو من شیدا شدن / عشق یعنی قطره در دریا شدن

عشق یعنی دیده بر در دوختن / عشق یعنی در فراغش سوختن . . .

الهی قلب غم آتش بگیرد / سیاهی دق کند ماتم بمیرد

الهی تا رفیق هست و زمان هست / کسی یاد تو را از من نگیرد . . .

عشق یعنی همچو من شیدا شدن / عشق یعنی قطره در دریا شدن

عشق یعنی دیده بر در دوختن / عشق یعنی در فراغش سوختن . . .

بچه که بودیم ،  بچه بودیم

بزرگ که شدیم ،  بزرگ که نشدیم هیچ

دیگه همون بچه هم نیستیم

برای عشق پاک بچه گیها دلم تنگ است . . .

الهی قلب غم آتش بگیرد / سیاهی دق کند ماتم بمیرد

الهی تا رفیق هست و زمان هست / کسی یاد تو را از من نگیرد . . .

من این اس ام اس رو نفرستادم ! موبایلم خودش داده !

مثل اینکه موبایلم خاطر خواه موبایلت شده !!

اگرچه نازنینان را وفا نیست / گلستانی جو باغ آشنا نیست

اگر بر چرخ هفتم پا گذارم / دلم یک لحظه از یادت جدا نیست . . .

سال ها بگذشته از میلاد من / کو یکی مردانه باشد یاد من

منو یک تنهایی و یک شمع روشن … خدایا نکند باد بیاید . . .

برام بمون ، بهونه باش برای دل سپردن / نزار که آروم بشه یه روزی بی تو مردن . . .

گر تو را از ابلهی کردم رها ، بر من ببخش

بر سر عشق ، نه بر مهر و رفا ، بر من ببخش . . .

راستی ثانیه ها نامردند / گفته بودند که بر می گردند

بر نگشتند و پس از رفتنشان / بی جهت عقربه ها می گردند . . .

عشق یا جان گیرد یا افسرده کند / گل باشی روزی تو را پژمرده کند

چه خوش باد گر به عشقت برسی / بدان گر نرسی خاطرت آزرده کند . . .

هیچکس هرگز نمی داند چه سازی می زند فردا / چه می دانی تو از دیروز چه می دانم من از فردا

همین یک لحظه را دریاب که فردا می شوی تنها  . . .

فردا که باز هم خورشید طلوع کند ، باز من مثل همیشه ، استوارتر ، محکم تر

امیدوارانه تر ، چشم به راهت خواهم ماند ، خواهم ماند . . .

ذهن را درگیر با عشقی خیالی کردو رفت

جمله های واضح دل را سوالی کرد ورفت

چون رمیدنهای آهو، ناز کردنهای او

دشت چشمان مرا حالی به حالی کردو رفت

کهنه ای بودم برای اشکهای این وآن

هرکسی ما را به نوعی دستمالی کردورفت!

ابر هم در بارشش قصد فداکاری نداشت

عقده در دل داشت؛روی خاک خالی کردورفت

آرزویم با تو بودن بود،کوشیدم،ولی 

واقعیت را به من تقدیرحالی کردورفت

من که تسبیح نبودم تو مرا چرخاندی

مشت برمهره تنهایی من پیچاندی

مهر دستان تو دنبال دعایی می گشت

بار ها دور زدی ذهن مرا گرداندی

ذکرها گفتی و به گفته خود خندیدی

از همین نغمه تاریک مرا ترساندی

بر لبت نام خدا بود خدا شاهد ماست

بر لبت نام خدا بود و مرا رقصاندی

دست ویرانگر تو عادت چرخیدن داشت

عادتت را به غلط چرخه ایمان خواندی

قلب صد پاره من مهره صد دانه نبود

تو ولی گشتی و این گمشده را لرزاندی

جمع کن رشته ایمان دلم پاره شده است

من که تسبیح نبودم تو چرا چرخاندی؟