باز دلم تنگ است.

باز چشمانم باران می طلبد

آسمان دلم پر از ابرهای سیاه دلتنگی شده !

باز من تنهایم و در این سكوت حتی صدای ساز هم آرامم نمی كند

دل من باز كوچك شده !برای آنكه نمیدانم كیست ...

ولی غیبتش مرا می آزارد !

من خودم را گم كرده ام...!

كجا...؟

این را دیگر نمیدانم

عشق یعنی همچو من شیدا شدن / عشق یعنی قطره در دریا شدن

عشق یعنی دیده بر در دوختن / عشق یعنی در فراغش سوختن . . .

الهی قلب غم آتش بگیرد / سیاهی دق کند ماتم بمیرد

الهی تا رفیق هست و زمان هست / کسی یاد تو را از من نگیرد . . .

عشق یعنی همچو من شیدا شدن / عشق یعنی قطره در دریا شدن

عشق یعنی دیده بر در دوختن / عشق یعنی در فراغش سوختن . . .

بچه که بودیم ،  بچه بودیم

بزرگ که شدیم ،  بزرگ که نشدیم هیچ

دیگه همون بچه هم نیستیم

برای عشق پاک بچه گیها دلم تنگ است . . .

الهی قلب غم آتش بگیرد / سیاهی دق کند ماتم بمیرد

الهی تا رفیق هست و زمان هست / کسی یاد تو را از من نگیرد . . .

من این اس ام اس رو نفرستادم ! موبایلم خودش داده !

مثل اینکه موبایلم خاطر خواه موبایلت شده !!

اگرچه نازنینان را وفا نیست / گلستانی جو باغ آشنا نیست

اگر بر چرخ هفتم پا گذارم / دلم یک لحظه از یادت جدا نیست . . .

سال ها بگذشته از میلاد من / کو یکی مردانه باشد یاد من

منو یک تنهایی و یک شمع روشن … خدایا نکند باد بیاید . . .

برام بمون ، بهونه باش برای دل سپردن / نزار که آروم بشه یه روزی بی تو مردن . . .

گر تو را از ابلهی کردم رها ، بر من ببخش

بر سر عشق ، نه بر مهر و رفا ، بر من ببخش . . .

راستی ثانیه ها نامردند / گفته بودند که بر می گردند

بر نگشتند و پس از رفتنشان / بی جهت عقربه ها می گردند . . .

عشق یا جان گیرد یا افسرده کند / گل باشی روزی تو را پژمرده کند

چه خوش باد گر به عشقت برسی / بدان گر نرسی خاطرت آزرده کند . . .

هیچکس هرگز نمی داند چه سازی می زند فردا / چه می دانی تو از دیروز چه می دانم من از فردا

همین یک لحظه را دریاب که فردا می شوی تنها  . . .

فردا که باز هم خورشید طلوع کند ، باز من مثل همیشه ، استوارتر ، محکم تر

امیدوارانه تر ، چشم به راهت خواهم ماند ، خواهم ماند . . .

من که تسبیح نبودم تو مرا چرخاندی

مشت برمهره تنهایی من پیچاندی

مهر دستان تو دنبال دعایی می گشت

بار ها دور زدی ذهن مرا گرداندی

ذکرها گفتی و به گفته خود خندیدی

از همین نغمه تاریک مرا ترساندی

بر لبت نام خدا بود خدا شاهد ماست

بر لبت نام خدا بود و مرا رقصاندی

دست ویرانگر تو عادت چرخیدن داشت

عادتت را به غلط چرخه ایمان خواندی

قلب صد پاره من مهره صد دانه نبود

تو ولی گشتی و این گمشده را لرزاندی

جمع کن رشته ایمان دلم پاره شده است

من که تسبیح نبودم تو چرا چرخاندی؟